’s Nachts vertoef ik in andere werelden.
Een wereld waarin ik opgejaagd word.
Een wereld waar ik van een duik in het zwembad naar het altaar ga.
Een wereld waarin dierbare mensen doodgaan en zwervers mijn vrienden worden.
Freud is niet aan mij besteed. Anders zou ik het prototype van de hysterische, gefrustreerde vrouw zijn.
Niet dat ik me beheerst en verzadigd voel.
Maar psychoanalyse is een kunst in en van het verleden.
Kunst werkt altijd helend.
Ik kijk halsstarrig uit naar mijn donsdeken.
Overdag is een compositie van zitten en eten.
Geïsoleerd in een bib van reuzenformaat.
’s Nachts word ik bevrijd door een onbekende blinde vrouw.
Verloren liefdes vinden de weg naar mijn huis.
’s Nachts heb ik een doel.
Alles lijkt van waarde.
Radio Nostalgie brengt me met mijn voeten op de planken vloer.
De verwardheid en vermoeidheid lijnen zich af.
Op de bus mijmer ik na.
Zoetigheid heeft een lange nasmaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten