De beste koffie prikkelt alle zintuigen!

Ik hoor de verkiezingsklokken bijna luiden.

Ik hoor zuchten bij het kopen van kerstcadeaus.

Ik hoor de asielzoekers ademen in mijn nek.

Ik hoor de oorlogstrom in het verre Azië.

Ik hoor de slogans tegen klimaatopwarming.

Ik hoor ze graven in het verre Zuid-Amerika.

Ik zie een VS met de billetjes bloot.

Ik zie een belangrijke partijvoorzitter in een spelprogramma op tv.

Ik zie fans van Club Brugge kreunen.

Ik zie mensen zoeken naar waardevol werk.

Ik proef wanhoop bij enkele scholen.

Ik proef onrust in gevangenissen.

Ik proef frustratie bij familie op wachtlijsten voor rusthuizen.

Ik voel me een pessimist.

Ik voel me een realist.

Ik voel me wakker worden.

Ik ruik angstzweet.

Ik ruik hier en daar vleugjes hoop.

Koffiepauzes (2)

Laten we vooral niet zo worden

http://www.youtube.com/watch?v=AR1n34_uq3E

(en kijk vooral ook naar Dappere prins Dirk http://www.youtube.com/watch?v=NKDnjC9OY58&feature=related)

Koffiepauzes (1)

Hoe meer technologie, hoe onhandiger ik word.

Koffieprut

Reisblogs

Eerlijk: ik haat ze.

Hoe frustrerend is het om elke keer met je neus op de feiten gedrukt te worden. Hier is het koud, regen en België: waar alles toch een beetje hetzelfde blijft. - Het vertrouwde. - De traditie. - Het gewone. -

En ja, elke keer opnieuw trap ik erin. Ik lees ze, die blogs. Op zoek naar hete, nieuwe ervaringen. VAN ANDEREN!  

Eerlijk: ik geniet dat iedereen geniet!

Maar kan iedereen dat vanaf nu in België doen?

Op de koffie bij Andrew Sullivan

De eerste lezers van mijn blog zijn een feit. En dat is eng. Iedereen (of voor het moment: mijn vrienden en klasgenoten) krijgt dit hier onder ogen.  Brrr…

Ik besta dus nu ook virtueel. Volledig mee met mijn tijd. Ik probeer een eigen toon te vinden, probeer u - mijn liefste lezers - te entertainen. Ziehier: mijn levendig up-to-date dagboek voor u.

Eerlijk, ik vind de meeste blogs gewoon tijdsverspilling. Ofwel is het té uitvoerig en haak ik af. Ofwel is het teveel ‘look-how-hot-I-am’. Maar kritiek geven is altijd gemakkelijk. Nu begin ik zélf aan mijn zoektocht. (Weliswaar niet geheel vrijwillig.)

Een blog is volgens Andrew Sullivan de ‘spontaneous expression of instant thought’. Spontane, vlugge gedachten even de wijde wereld insturen dus. Noodzakelijke meerwaarde of niet? Achteraf bestaat de mogelijkheid die gedachten te verwijderen, aan te passen, iets toe te voegen… Gelukkig maar. Als ik mezelf gedateerd vind, verwijder ik hier alles.

Ik heb horen zeggen dat het nog enkele jaren ergens stiekem aanwezig blijft. Maar … besef bij deze uitspraak dat de ‘truth on blogs is inherently transitory’. Vluchtige, voorbijgaande waarheden verkondig ik hier.  Aan u de taak om te corrigeren, weg te klikken, in te stemmen, op te zoeken, accuraatheid na te gaan…

Dat brengt me bij het meest positieve punt van bloggen: de mogelijkheid tot interactie. U kan uw mening over mijn blog geven (doen!). Hier virtueel of straks in het echt. Ik verkondig mijn mening, u de uwe. Een blog geeft mogelijkheden om debat te openen en uit te diepen.

Hoe kunstmatig het ook is, een blog is een open, losse, vluchtige plaats waarbij mensen redelijk anoniem aan kunnen participeren. Waar mensen zich minder belemmerd voelen om vrijuit hun mening te geven, waar mensen zaken kunnen publiceren die anders nooit het daglicht zouden zien, liggen positieve mogelijkheden voor maatschappelijke debatten. Stille, kleine stemmen kunnen luid klinken op een blog. Het klinkt bijna als een democratisch medium.

U en ik zullen nog even moeten wachten op de langetermijneffecten van bloggen. Verdwijnt het met stille trom of wordt het echt een bijdrage aan de ‘golden era for journalism’ en misschien zelfs aan de democratie?

Vrouwendag

Het is zo’n heerlijk weer: douches buiten om in te verzuipen.

Maar ik heb een plan: uitslapen en koffietjes drinken. Veel koffietjes drinken.

Pull, sjaal, regenjas, en brede glimlach.

‘Dag zwangere vrouw 1!’              ‘Dag zwangere vrouw 2!’

Met zwangere vrouwen koffietjes drinken is altijd een belevenis.

1.  Je leert er veel door bij. Bijvoorbeeld: een echo bestaat uit geluidsgolven. Baby’s met een goed gehoor kunnen dit niet zo aangenaam vinden.
2.  Je denkt zorgvuldig na over je kinderwens. Bijvoorbeeld: een veranderend lichaam tot daar aan toe. Je krijgt er grotere borsten door, we kunnen als vrouw niet klagen. Maar negen maanden geen alcohol, misselijkheid overwinnen, veel slapen, ’s nachts gestoord worden door bewegende boelie’s in je buik… Hmm.
3. Opvoedingsproblemen, het vrouwenbeeld,  man-vrouw of beter papa-mama-relaties worden aangekaart, en daarbij wordt de hele mensheid niet vergeten. Bijvoorbeeld: hoe komt het dat een verzorgingskussen meestal op het vrouwentoilet ligt? Hebben kinderen werkelijk meer gedragsstoornissen de dag van vandaag? Kinderen krijgen: egoïstische keuze of een daad van opoffering?

Conclusies van de vrouwendag:

• Vlees eten als zwangere vrouw is geen aanval op het vegetarisme, maar gewoon het vermijden van een risico op een mentale achterstand voor de baby. En ja, je kan ook perfect vegetarisch zwanger zijn. Own choice.
• Twee-en-een-half-jarigen die heel af en toe kindjes in de klas slaan, hebben geen probleem. Het is een manier om te communiceren of het gebrek aan communicatie fysisch op te lossen. Een uiting van een sterk karakter it is!  
• Dikke baby’s zijn gezellig. 
• Namen vinden die in alle windstreken van België hetzelfde en mooi klinken is een hele opdracht. Zeker als je alle namen van de baby’s van vrienden en familie erbij moet nemen. Bovendien moet het nog passen met de achternaam.
• Chocolade eten tijdens de zwangerschap zorgt voor glimlachende baby’s. Own choice.
• Zwangere vrouwen zijn zoooo vrouwelijk.
• De baby’s in de buik zullen fantastisch zijn!